Het systeem van Garanties van Oorsprong
De GO’s zijn een Europees systeem waarmee leveranciers kunnen bewijzen dat de groene stroom die ze verkopen groen zou zijn, dat ze namelijk ergens in Europa geproduceerd werd. Hoe dat in zijn werk gaat wordt goed weergegeven in filmpje van Greenpeace:
Oorpsrong van de stroom in Vlaanderen
In 2013 was zelfs 15% van de geleverde groene stroom afkomstig uit IJsland, terwijl er helemaal geen stroomkabel ligt vanuit IJsland naar het vaste land. Consumenten organisaties waren daar heel kritisch over: Hoe kun je dit uitleggen aan de consumenten in Vlaanderen? Is er hier geen sprake van misleiding ? Sommigen spreken zelf van bedrog.
Volgens de VREG, de Vlaamse regulator van de elektriciteitsmarkt, is alles in orde zolang de Europese spelregels gevolgd worden :
“een GO is niet meer en niet minder dan een bewijsstuk waarmee men de afkomst van de geproduceerde elektriciteit kan bewijzen. De GO’s worden immers uitgereikt voor elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen die gekeurd werden en een groene stroomteller kregen. Daardoor kan exact bijgehouden worden hoeveel groene stroom geproduceerd werd in Europa. Elektriciteitsleveranciers kunnen via GO’s aan hun klanten bewijzen dat de groene stroom die ze verkopen afkomstig is van hernieuwbare energie in Europa. Daarvoor moeten Vlaamse leveranciersGO’s inleveren bij de VREG. Een GO kan zo maar één keer gebruikt worden.”
Het systeem van de GO’s voorkomt inderdaad dubbeltellingen. Het systeem zit administratief waterdicht in elkaar!
Maar dan redeneert de VREG verder:
"Vermits de elektronen zelf kleurloos, geurloos en smaakloos zijn en bovendien niet stuurbaar op het elektriciteitsnet, kunnen de GO’s niet vastgeplakt worden aan de fysieke stroom zelf.Dat zou volgens de VREG de fundamentele reden zijn waarom GO’s vrij verhandeld moeten kunnen worden, losgekoppeld van de stroom dus, zonder enige fysische beperking, terwijl het elektriciteitstransport misschien wel fysisch beperkt is. Zo is het mogelijk om in Vlaanderen ook groene stroom te krijgen uit bijvoorbeeld IJsland. Volgens de VREG kan je het groene label van een GO daarom niet zomaar vergelijken met bijvoorbeeld een bio-label dat wel op een product kan geplakt worden."
Volgens ons gaat de VREG hier te kort door de bocht. De VREG kijkt immers alleen naar de fysieke eigenschappen van het product (elektronen), zonder aandacht te besteden aan de geldstromen die verbonden zijn aan de verkoop van groene stroom. Wanneer een consument een groen contract afsluit, dan zou die als burger toch ook zicht moeten krijgen op de fundamentele vraag: Waar gaat mijn geld naartoe? Waarvoor zal mijn geld gebruikt worden?
Deze transparantie ontbreekt momenteel in de groene stroomlevering. Daarom maakt Greenpeace al jarenlang een eigen vergelijking van de verschillende groene stroomleveranciers in België[1] waarop de coöperatieve stroomleveranciers als meest betrouwbare naar voorkomen.
Stof genoeg voor discussie. Daarom organiseerde de VREG op 26 februari 2015 een workshop over dit thema. Ecopower leverde daarbij de volgende bijdrage:
Tom Willems
Bronnen:
[1]http://www.greenpeace.org/belgium/groene-stroom/
Rapport VREG: http://www.vreg.be/sites/default/files/document/reports/rapp-2014-06.pdf